日本に帰ってきて、一週間が経ちました。
写真を見返したり山行報告を書いたりして、モンブラン登頂し無事帰ってきたということを実感しています。
家族や職場の仲間、山仲間に「お帰り！」と言ってもらえると、帰ってくる場所があるのは幸せだなと、しみじみ感じます。
日常の生活と山で過ごす時間、どちらもあるから自分の場合はバランスが取れているのでしょう。
モンブランは雪と岩の世界で、大変美しく刺激的でした。
そして帰ってきたら、日本の緑と湿気たっぷりの森が恋しくなりました。
これもある意味、日常と非日常。
残りの夏
İki satır kelam etmeden geçemeyeceğim yine buralardan… Ne düşündüm bu sabah kendi kendime… Siz hiç kendinizin kaza tutanağını tuttunuz mu? Tutun efendim tutun... Hatta bundan sonra bir defter, dosya alın tutun... Bunların her biri çoğu zaman başkalarının
Geçenlerde evi soran olmuştu buyurun giriş kapısı efenim... ???? Parolayı söylemeden Şah da olsanız Şahbaz da olsanız giremezsiniz ve hatta 1 dakika birine bakıp çıkacağım deseniz de nafile... Efenim kapı da ev de bizim olmasa da şuan Jaipur Kraliyet aile
Şu çocuklar bir bitirim valla ???????? Geçenlerde büyüğü ağlıyor okula gitmeyeceğim diye küçüğü ağlıyor ben evde oturacakmışım o gidecekmiş işe para kazanmaya diye... Peki dedim ne iş yaparsın sen? Ne işten anlarsın?... Para sayarım diyor küçük bıdık... Ö
